Robbin
Een leven vol angst
Angst is van oorsprong een emotie die we voelen in situaties die levensbedreigend zijn. In de tijd van de jagers en verzamelaars kon het gevaar op iedere hoek liggen. Angst was nodig om alert te blijven, om niet zelf opgegeten te worden. Zonder angst zouden ze niet in staat geweest zijn om te vluchten of te vechten. Angst was dus nodig om te overleven.
In onze westerse, vrij veilige samenleving, komen er nog maar weinig levensbedreigende situaties voor. Toch voelen we ons vaak angstig. We zijn bang dat de ander ons niet aardig vindt, bang dat we fouten maken en het niet goed doen, bang dat onze nieuwe relatie ook zal stuklopen, bang voor het hebben van een ernstige ziekte, bang voor de dood. Allemaal angsten die ons in zijn greep kunnen houden en ons kunnen beperken in ons functioneren.
Al die angstige gedachten houden ons alert. In het sociale contact staan we op scherp en proberen we ieder signaal op te vangen dat laat zien dat de ander ons niet aardig vindt. Tijdens het daten of in onze relatie blijven we analyseren en voors en tegens tegen elkaar afwegen. Uit angst voor ziekte blijven we angstvallig in de gaten houden of we (nieuwe of meer hevige) symptomen ervaren. We zijn steeds bang voor mislukking, voor dat het helemaal misloopt, fout gaat. En door alert te zijn, te controleren, extra ons best te doen, te blijven analyseren, te wikken en wegen, hebben we het idee dat we onszelf kunnen beschermen tegen toekomstige mislukkingen.
Maar wat hebben we het fout… Die angst voor een daadwerkelijke levensbedreigende situatie is weldegelijk een vorm van zelfbescherming. Het is handig om angst te voelen als het huis in brand staat, want je móet vluchten. Angst in alle overige (en dus niet levensbedreigende) situaties heeft niks meer te maken met zelfbescherming, maar eerder met zelfdestructie. We maken het onszelf onnodig moeilijk en remmen onszelf af in het ondernemen van activiteiten en in het genieten van het leven.
Over het algemeen zijn onze angsten geen vorm van zelfbescherming, maar eerder een vorm van zelfdestructie.
Het gevoel van controle dat we denken te hebben door alert te blijven, te analyseren, te wikken en wegen, is echt schijn! Het maakt ons juist nóg onzekerder, we gaan nog meer aan onszelf twijfelen. Met nog meer gepieker tot gevolg.
Het is tijd om al die angsten overboord te gooien! Ik hoor je al denken: ‘Lekker makkelijk.., als dat had gekund, had ik dat allang gedaan!’ Dat ben ik helemaal met je eens. Makkelijk is het zeker niet. Maar we kunnen wel proberen om te stoppen die angst verder te voeden. Dus stoppen met eindeloos wikken en wegen, stoppen met eindeloos analyseren, stoppen met controleren. Is de situatie levensbedreigend? Nee? Dan mag je erop vertrouwen dat je het wel aankunt. En ja, bepaalde situaties blijven spannend en dat is ook helemaal oké om te voelen. Maar laat angst niet meer je leven regeren.
Laat angst niet je leven regeren!
Kan je hier wel wat hulp bij gebruiken of vind je het fijn om hierover van gedachten te wisselen, neem dan contact met mij op.